Haber kanallarının yangınla imtihanı!
On can, birer yıldız gibi kayıp gitti bu karanlık gecede. On eve daha ateş düştü, yürekleri kavurdu, umutları yaktı. Bu acının tarifi yok; çünkü acı bazen kelimelere sığmaz, bazen sessizlikte yankılanır. Akşam saatlerinde gelen bu haberle ben de detaylar için kanallar arasında dolandım durdum.
Değerli okurlar, Eskişehir'in Seyitgazi ilçesinde meydana gelen orman yangını, yalnızca doğamızı değil, yüreğimizi de kavurdu. Bu elim felakette 5 orman işçisi ve 5 AKUT gönüllüsü olmak üzere 10 kahramanımızı kaybettik. Onlar, yeşil vatan uğruna canlarını feda ettiler. Mekanları cennet olsun. Kaybettiğimiz çok sayıda ormanların sessiz sakinlerini de unutmuyoruz elbette…
Yeşil vatan uğruna 10 kahraman şehit…
Evet, ciğerlerimizle birlikte dün yüreklerimizde yandı. Akşam saatlerinde gelen bu haberle ben de detaylar için kanallar arasında dolandım durdum. Evet, ilk dakikalarda hemen hemen tüm kanallar bu acı haberi son dakika olarak duyurdu.
Yangın görüntüleri eşliğinde verilen ‘son dakika’ bantları ardından herkes normal yayın akışına devam etti. Sadece, ekranın bir köşesinde yangın görüntüleri yer aldı o kadar.
10 kahraman, 10 can, 10 eve düşen ateş…
Yangın korunaklı kıyafet olmadan 37 bin TL ortalama maaş ile can pahasına verilen bir mücadele.
Ancak hiçbir kanal yayını akışını tamamen değiştirmedi. Yıkmadı yani yayını!
Oysa 10 eve düşen bu ateş, yalnızca o evlerin değil, tüm ülkenin yüreğini yakmalıydı.
Kapımızdan eksik olmayan felaketler bizleri duyarsızlaştırdı mı yoksa?
Bu sabah gördük ki dün gece yıkılmayan yayınlar bugün bazı kanallar tarafından YIKILMIŞTI!
Bu noktada genç gazeteci kardeşlerime bir ağabey tavsiyesi vermek istiyorum: Haberin öznesi olmak için kendinizi tehlikeye atmayın. Örneğin, Sözcü TV’nin çok başarılı acar muhabiri Gamze Elçi’nin yangın bölgesinde yaptığı gibi, alevlerin arasına dalmak bir marifet değildir.
Önce can güvenliği!
Habercilik, risk almak değil; doğru bilgiyle, olayın özünü aktarmaktır.
On can, birer yıldız gibi kayıp gitti bu karanlık gecede. On eve daha ateş düştü, yürekleri kavurdu, umutları yaktı. Bu acının tarifi yok; çünkü acı bazen kelimelere sığmaz, bazen sessizlikte yankılanır.
"Fulya Öztürk Sendromu" ve Yeni Nesil Habercilik
Öte yandan, yeni jenerasyon muhabirler arasında gözlemlediğim bir başka mesele de "Fulya Öztürk sendromu" olarak adlandırabileceğim bir durum. Herkes, onun tarzını taklit etmeye çalışıyor ama bu çaba çoğu zaman komik duruma düşmekten öteye geçemiyor. Haber Global muhabiri Mehmet Altunışık’ın Suriye'nin güneyindeki Süveyda'daki çatışma bölgesinde yaptığı yayını buna örnek gösterebilirim.
Silah sesleri arasında yere atlayarak heyecan yaratmaya çalışması, ekran başındakilere aksiyon filmi izliyormuş hissi vermekten başka bir işe yaramıyor. Yanındaki askerlerin ayakta durduğu bir ortamda yere kapanmak, habercilik değil; sansasyon yaratma çabasıdır.
Unutulmamalıdır ki, gazetecilikte esas olan, olayı abartarak değil, bilgiyi sağlam temellere dayandırarak aktarmaktır. Sosyal medyada gündem olmak ya da sahte beğenilerle popülerlik kazanmak, gazeteciliğin ruhuna aykırıdır.
Örnek Alınacak İsimler: Birand’dan Amanpour’a…
Bizim dönemimizin örnek habercileri, rahmetli Mehmet Ali Birand, Mithat Bereket ve Coşkun Aral gibi isimlerdi. Onların haberciliği, bilgiye ve deneyime dayanıyordu; sansasyona değil.
Bugünün genç muhabirlerine tavsiyem, Christiane Amanpour gibi uluslararası düzeyde saygın habercileri örnek almalarıdır.
Haberci olmak, şöhret peşinde koşmak değil; halkı doğru bilgilendirme sorumluluğunu taşımaktır.
Yeni Nesil Gazeteciliğin Sorunu: Google Ezberciliği
Elde cep telefonları Google destekli ezbere dayalı ve teyide muhtaç bilgilerle yapılan habercilik, gazetecilik mesleğine zarar vermekten başka bir işe yaramaz.
Dostlar, bu felaket, bize bir kez daha hatırlatıyor: Doğa, insana emanet değil; insana eşlik eden kadim bir dosttur. Ve dostluk, ihanet kaldırmaz. Her yanan ağaç, her savrulan yaprak, birer sessiz çığlıktır; duyulmayı bekleyen birer hakikattir. Bu yangının külleri arasında belki de yeniden doğacak bir umut vardır. Ama o umut, ancak bizler sorumluluğumuzu hatırlarsak yeşerebilir.
Her alev, bir hikâye taşır; her kıvılcım, bir yaşamın izidir. Ve bizler, bu hikâyelerin içinde kayboluruz; çünkü insan, kaybın ağırlığını taşırken aslında kendi varlığını sorgular.
Son söz olarak, Antik Yunan filozofu Epiktetos’un şu sözüyle bitirmek istiyorum:
"İnsanlar olaylardan değil, o olaylara yükledikleri anlamlardan etkilenir."
